ΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΠΑΝΤΖΑΡΙ ΚΑΙ ΞΙΝΟΜΗΛΟ

3 παντζάρια μεγάλα

1 ξινόμηλο

2 κλωναράκια σέλινο

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες

1 φλιτζάνι καρύδια χοντροκομμένα

Για τη βινεγκρέτ

3-4 κουτ. σούπας ελαιόλαδο

2 κουτ. σούπας ξίδι

1 κουτ. σούπας μαγιονέζα

3 κουτ. σούπας γιαούρτι

αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε και πλένουμε τα παντζάρια. Τα κόβουμε κύβους και τα αφήνουμε να στραγγίξουν. Πλένουμε το σέλινο και το κόβουμε σε λεπτές διαγώνιες φέτες. Καθαρίζουμε το ξινόμηλο και το κόβουμε σε μικρούς κύβους. Χτυπάμε στο μούλτι το ελαιόλαδο και το ξίδι, τη μαγιονέζα, το γιαούρτι, το αλάτι και το πιπέρι μέχρι να ενωθούν. Ανακατεύουμε σε μπολ τα παντζάρια, το ξινόμηλο, το σκόρδο και το σέλερι και τα περιχύνουμε με τη βινεγκρέτ. Πασπαλίζουμε με τα καρύδια και σερβίρουμε. Καλή επιτυχία!!!

 

ΕΘΙΜΟ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλαιό, προέρχεται από εκείνο το τελούμενο στην αρχαία ελληνική εορτή των «Κρονίων» (και αργότερα των ρωμαϊκών «Σατουρναλίων») που παρέλαβαν οι Φράγκοι.
Πέρα όμως αυτού του φράγκικου εθίμου, που επικράτησε στην Ευρώπη, υπάρχει και μία θρησκευτική παράδοση που συνδέεται και με την προσωπικότητα του Μεγάλου Βασιλείου. Κατά την θρησκευτική λοιπόν παράδοση κάποτε στη Καισαρεία της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία που επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος ήλθε να τη καταλάβει ο Έπαρχος της Καππαδοκίας με πρόθεση να τη λεηλατήσει. Τότε ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης του να μαζέψουν ότι χρυσαφικά μπορούσαν προκειμένου να τα παραδώσει ως "λύτρα" στον επερχόμενο κατακτητή. Πράγματι συγκεντρώθηκαν πολλά τιμαλφή. Κατά την παράδοση όμως είτε επειδή μετάνιωσε ο έπαρχος, ο Έπαρχος απάλλαξε την πόλη από επικείμενη καταστροφή. Προκειμένου όμως ο Μέγας Βασίλειος να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των οποίων τοποθέτησε ανά ένα των νομισμάτων ή τιμαλφών και τα διένειμε στους κατοίκους την επομένη του εκκλησιασμού. Το γεγονός αυτό απέληξε σε διπλή χαρά από της αποφυγής της καταστροφής της πόλης και συνεχίσθηκε η παράδοση αυτή κατά τη μνήμη της ημέρας του θανάτου του (εορτή του Αγίου και του Μεγάλου Βασιλείου).